«Η ζωή στο Everdell»

 Όλοι θα έχετε ακούσει για την εύφορη κοιλάδα του Everdell και για τα πλάσματα που ζουν χαρούμενα κάτω από το θόλο του Evertree. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζετε είναι το πώς ζούμε εμείς την καθημερινότητά μας στα κρυμμένα χωριά, στο δάσος, δίπλα στα ψηλά δέντρα, τα μαιανδρικά ρέματα και τα βρύα των βάλτων.

Ε λοιπόν, δεν συμβαίνει πάντα κάτι συνταραχτικό που να αξίζει να το καταγράψει κανείς στα χρονικά του χωριού μας, όπως θα περίμεναν πολλοί. Ίσα ίσα που θα έλεγε κανείς ότι ζούμε ήσυχα τη ρουτίνα μας. Και μάλλον είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό. Άλλωστε τα ηρωικά χρόνια του Corrin Evertail έχουν περάσει. Το μόνο που μπορεί να διακόψει τις ετοιμασίες μας για το χειμώνα είναι μερικά… χέρια, που μας πιάνουν και μας τοποθετούν σε διάφορες θέσεις, κάτι που ίσως όμως να μην είναι και τόσο κακό, αν το καλοσκεφτείς, μιας και αποτελεί τον πιο εύκολο τρόπο να λύσουμε τις διαφωνίες μας για το μοίρασμα των υλικών και των προμηθειών.

Η ζωή μας εδώ κυλάει ήρεμα. Ψάχνουμε καθημερινά τα μούρα με τα οποία θα φτιάξουμε το φαγητό μας και δουλεύουμε γεμάτοι κέφι και ζωντάνια για να φτιάξουμε τα χωριά μας. Βέβαια, όσο όρεξη για δουλειά και να έχουμε, οι πολεοδόμοι του βασιλιά είναι πολύ αυστηροί και δεν μας αφήνουν να χτίσουμε ποτέ περισσότερα από 15 κτίρια σε κάθε γειτονιά. Δεν πειράζει ωστόσο. Έχουμε μάθει να ζόυμε με τους κανόνες του άρχοντά μας και κανείς δεν τους παραβαίνει. Εκτός από το γερό Wanderer, τη σαύρα, που από χρόνια έχει αποφασίσει να αποσυρθεί και να ζει απομονωμένος, προσέχοντας διακριτικά τη ζωή των πλασμάτων της κοιλάδας.

Τα επαγγέλματά μας ποικίλουν και όλοι συνεισφέρουν από το πόστο τους, ώστε να συνεχίζεται ομαλά η ζωή στο Everdell. Άλλοι δουλεύουν στα ορυχεία, άλλοι στα ρετσίνια, στις φάρμες και τους αγρούς, άλλος είναι ταχυδρόμος, δάσκαλος ή ακόμα και πανδοχέας. Εγώ είμαι ο υπεύθυνος του μεγαλύτερου καταστήματος του χωριού, του Evershop (ε δεν είναι και το πιο πρωτότυπο όνομα που μπορούσαμε να βρούμε, αλλά σας το είπα ήδη, η ζωή εδώ δεν έχει τις συγκινήσεις που ίσως νομίζατε κάποιοι ότι έχει).

Φυσικά υπάρχουν και οι εξέχουσες προσωπικότητες του χωριού, που πάντα όλοι είναι πρόθυμοι να τους κεράσουν μια μπύρα και να κάτσουν να συζητήσουν μαζί τους στο πανδοχείο του Ασβού (ναι, Everbeer, σωστά το μαντέψατε). Και αυτοί δεν είναι άλλοι από το Βάρδο Σπουργίτι, που μας διασκεδάζει με τις ηρωικές μπαλάντες του, το Γιατρό Σκαντζόχοιρο, που είναι πάντα χρήσιμος στο δύσκολο χειμώνα, τον Ιστορικό  τη Νυχτερίδα, που κρατάει ζωντανή τη μνήμη του δασένιου πολιτισμού μας και φυσικά την Αλεπού, τον Ranger που γυρνάει ακούραστα στα Ερείπια, από όπου πρωτοήρθαν κάποτε ο Rugwort και η συμμορία του, εξασφαλίζοντας την ειρήνη και προστατεύοντάς μας από το να μην επαναληφθούν οι τραγικές καταστάσεις του παρελθόντος.

Για το τέλος, θα έπρεπε σίγουρα να αναφερθώ στα μεγάλα φεστιβάλ! Η ρουτίνα μας δεν σπάει εύκολα. Τέσσερις  φορές το χρόνο όμως, οι Γιορτές των κατοίκων του Everdell, δίνουν την ευκαιρία για ξεφάντωμα και καλοπέραση, αφήνοντας στην άκρη τους κόπους και τις προετοιμασίες του χειμώνα. Και τότε είναι που η Κοιλάδα μας «φοράει τα καλά της»! Δεν έχετε ξαναδεί ομορφότερο μέρος και πιο χαρούμενους κατοίκους να γιορτάζουν μαζί! Φέτος, μάλιστα, στη Γιορτή του Ποταμού, μας έκανε την τιμή να παραβρεθεί και η ίδια η Βασίλισσα! Και το γλέντι φυσικά κράτησε μέχρι το πρωί, μέχρι δηλαδή να τελειώσει και η τελευταία σταγόνα μπύρας!

Η ζωή στο Everdell είναι ήσυχη, όμως μια επίσκεψη στο χωριό μας θα σας κάνει να διαπιστώσετε και μόνοι σας ότι αξίζει! Και ας έχουμε αφήσει στο παρελθόν τις επικές εξερευνήσεις και τα ανδραγαθήματα. Κάτω από το Θόλο, τα πάντα είναι καλύτερα!